Müharibənin ilk günü işğal edilən və düz bir ay sonra azad edilən Trostyanets şəhərinin meri Yuri Bova işğaldan, partizan hərəkatından və hazırda olduğu şəhərin durumundan danışıb.
“Qafqazinfo” Ukrayna mediasına istinadən xəbər verir ki, 17 ildir mer vəzifəsini tutan Bova 1 ay ərzində Trostyanetsdə baş verənləri belə nəql edib:
“Birinci vəzifəmiz sağ qalmaq idi, çünki təkcə ruslar şəhərlərin merlərini ələ keçirməyə can atmır, əslində, bizim komandadan qisas almaq istəyirdilər. Həmkarlarımızla məsləhətləşdik və qərara gəldik ki, meydanlarda heç bir ictimai iş görməyək, əks halda bu gün çətin ki sağ qalardıq.
Biz icmamızın ərazisində işləyirdik, vaxtaşırı başqa şəhərlərə gedirdik, əslində, partizan mübarizəsi aparırdıq və mümkün qədər hərbçilərimizə kömək edirdik. Bizim vəzifəmiz hərbçilərimizi artilleriya vasitəsilə düşmənin texnikasını sıradan çıxarmaq mümkün olan ən dəqiq hədəflər və koordinatlarla təmin etmək idi. Əgər düşmən avadanlığın bir hissəsini hardasa qoyub səhər onun üçün qayıdırdısa, o, artıq tamamilə sıradan çıxmış vəziyyətdə olurdu.
Son günlərə qədər bizim kvadrokopterimiz şəhərin üzərində uçaraq nişan almağa kömək edirdi. Buna görə də bu gün Trostyanets şəhərində və ətrafında yüzlərlə düşmən texnikası var ki, onlar heç yerə getməyəcək: nə Kiyevə, nə də Xarkova.
Vəziyyətin dönüş nöqtəsi o zaman baş verdi ki, əldə etdiyimiz məlumata görə, bir rus general və onu əhatə edən zabitlər “Bayraktar”dan açılan atəşlə öldürüldü, bundan sonra sağ qalan komandanlar öz qüvvələrinin qalıqlarını toplayıb şəhəri tərk etdilər. Onlar şəhər sovetinin binasında, komanda maşınları həyətdə idi. İndi yalnız metal qırıntıları qalıb.
Trostyan sakinlərinin çoxu hazırda axtarışdadır, çünki onlar zirzəmilərdə saxlanılırdılar, kiminsə öldürüldüyü, kiminsə işgəncəyə məruz qaldığı barədə məlumatlar var. İndi istehkamçılarla hər zirzəmiyə baxıb adam axtaracağıq. Bu işgəncələr, döyülmələr, adam oğurluğu ilə bağlı məlumat verə bilənlərlə də əməkdaşlıq edirik.
Ruslar çox uzun müddətdir ki, yerli hakimiyyət nümayəndələrini axtarırlar, merin harada olduğunu soruşurlar – mer heç yerə getmir. Bizim böyük icmamız, 38 qəsəbəmiz var, qonşu icmalar var ki, orada bir-iki gün keçirə bilirdik. Olduğum yerdə qalsaydım, bir saat içində əsir düşərdim.
Biz hər yerdə və heç yerdə, dayanmadan yaşayırdıq və sözün həqiqi mənasında dördüncü-beşinci gün mənim yaşadığım evə tank girdi, qapını çıxardılar. Çox şeyi dağıdıblar, amma ən diqqət çəkəni o idi ki, uşaqların əl işlərini sındırırdılar, ayaqları ilə molbertləri sındırırdılar, qarderobda asılmış uşaq paltarlarını bıçaqla kəsirdilər. Bu xalqın hansı şüurundan danışmaq olar, mənim övladlarımın əşyalarını kəsməyi onlara əmr edən Putindir?
Bu gün küçələrdə hərəkət etmək təhlükəsiz deyil və biz insanları mümkün qədər qorumaq üçün hər şeyi edəcəyik. Bir ay idi ki, zirzəmilərdə oturmuşdular, indi isə şəhəri gəzməyə çalışırlar. Minatəmizləmə bizim ilk işimizdir.
Birinci vəzifə hamını yedizdirməkdir və bunu təkbaşına etmək çox vaxt aparacaq, artıq şəhərdə humanitar qərargah işləyir. Şəhər tezliklə normal həyata qayıtmayacaq, işləməyə yer yoxdur. Bu gün şəhər tamamilə işıqsız, qazsız, su və kanalizasiyasız qalıb. Bu infrastrukturun bərpası bizim ikinci vəzifəmizdir.
Şəhərdə qalan kişiləri yavaş-yavaş silahlandırırıq, çünki müharibənin əvvəlində bizim belə imkanımız yox idi, fevralın 24-də səhər saat doqquzda düşmən şəhərə daxil oldu. Ancaq nə bizim uşaqlar, nə də Ukrayna Silahlı Qüvvələrinin hərbçiləri arasında qorxu var. Mən inanıram və bilirəm ki, biz qalib gələcəyik və şəhəri quracağıq”.
